Nadzieją
najlepiej oddychać
po życiowej burzy.
Gdy
teraźniejszość umęczy,
szarością znuży.
Nadzieją
najlepiej oddychać.
I wierzyć,
że nic
nie dzieje się bez przyczyny.
Ludwika
napisany: 13 maja 2005 r.
Aga, dziękuję za ten wiersz. Ja też wiele zaczynam na nowo. I myślę, że jedank warto.
OdpowiedzUsuńMiło mi Kasiu, że ten wiersz przypadł Ci do serca. Jest mi niezmiernie miło. Na początku decyzja dotycząca zmiany przeraża, potem są trudności z przystosowaniem, aż dochodzimy do wniosku, że warto było i to jest piękne. A Ty Kasiu jesteś dzielna, zawsze to wiedziałam!
Usuń