A jednak Ona...

Człowiek
przez życie
w butach nieżyciowych kroczy

Czas
ziarnem klepsydrowym
zamaszyście sypie w oczy

Choroba
bólu jadem
uciechę w zarodku zgniata

Pieniądz
wartością bezwzględną
bez wartości prochem pomiata

Jedynie miłość
delikatną nutą
scałowanych ust smakiem unosi

Człowieka
przyduszonego ciężarem
w nieżyciowych butach na wyżyny wznosi

                                       

                                            Ludwika

Napisany :  15 maja 2007