Przypowieść majowa

Pewnego razu Uczeń podszedł do swego Mistrza siedzącego w zamyśleniu na pniu starego spróchniałego dębu i zadał mu pytanie:

- Mistrzu, kto to jest przyjaciel???

- Przyjaciel to człowiek, który cieszy się Twoim sukcesem i martwi się Twoją porażką. To człowiek, który pomoże Ci w potrzebie i nie będzie żądał niczego w zamian. To człowiek, który będzie płakał razem z Tobą i razem z Tobą się śmiał. To człowiek, który będzie z Tobą nie tylko w dobrych chwilach, ale i w tych złych. To człowiek, który potrafi zrozumieć Ciebie nawet, gdy Ty siebie nie zrozumiesz. To człowiek, który się od Ciebie nie odwróci, gdy wszyscy inni już odejdą.

Uczeń usiadł obok Mistrza i zaczął się zastanawiać nad tym co usłyszał. Różne myśli kłębiły mu się w głowie, i w końcu ponownie zapytał:

- To w takim razie kim jest osoba, która Mnie kocha, bo ja właśnie tak jak opisałeś wyobrażałem sobie kogoś, kto Mnie będzie kochał? Jaka więc jest różnica?

- Taka, że człowiek, który Cię kocha nigdy nie zwróci się przeciwko Tobie, nawet jeżeli go zranisz. Były przyjaciel potrafi być największym wrogiem. Widzisz ten pień dębu na którym siedzimy?

– Tak Mistrzu, ale co to ma wspólnego z moim pytaniem?

- Ten, który Cię będzie kochał będzie jak dąb, a Ty będziesz jak ziemia, która pozwala mu rosnąć. Nawet jak go zetną, to zawsze pozostaną korzenie, które będą Was łączyć.

 autor nieznany

P.S.

Przyjaźń, Przyjaciel znaczy dla nas tak wiele, często jej szukamy,wyczekujemy z utęsknieniem, a Ona, On tak po prostu  przychodzi, by zostać na zawsze, być z nami mimo wszystko i wszystkich! I tak jak w tej przypowieści kocha nas i nic nie jest w stanie tego zmienić.

Ale bywa jakże często, że zwykłą znajomość nazywamy tym imieniem i potem przeżywamy rozczarowania przez złe  ulokowane uczucia miłości,  zaufanie, wiarę... 

Życie poddaje próbie nie tylko nas ale i nasze uczucia, które odczuwamy - sprawdza ich siłę. Jeśli przetrwają burze, oziębienia, zawirowania - zostaną niezmienione jest to najprawdziwsze uczucie Przyjaźni.

Już dzisiaj wiem, kto jest moim Prawdziwym Przyjacielem,  kto był ze mną w mojej biedzie, chorobie, podnosił z ziemi,    pomógł pozbierać porozsypywane kawałki i skleić w całość,  rzucał wszystko, by przybiec do mnie, pozostał ze mną do końca, wierząc we mnie choć ja sama wątpiłam, pomógł odzyskać wiarę, nadzieję w lepsze dni. 

Wiem, kto mnie kocha i jest moim Dębem !!!

♥♥ Dziękuję Moim Dębom a także Brzozie ♥♥ 

- Ja Wierzba