Dawno temu... w czerwcu...

Dawno, dawno temu

Ona taka wiosenna

Olśniewająca z daleka

A on w nią zapatrzony

Dawno, dawno temu

Połączyli swe marzenia

Ręce stułą białą

I ruszyli w przyszłość nieznaną

Całkiem niedawno, niedawno

Stanęli na swej drodze

Rozgoryczeniem zatrzymani

Ciskając zarzutami, 

Brakiem zrozumienia

Całkiem niedawno, niedawno

Spojrzeli na siebie

Jakby pierwszy raz ujrzeli

Ona taka smutna, bez blasku,

On pełen ironii, gdzieś w bok patrzący.

            

                     Ludwika

Napisany 28 lutego 2011

P.S.

W porównaniu do poprzedniej przypowieści, która ujmuję pięknem szczerej 
i prawdziwej miłości jakże smutne jest wstawienie innej prawdy o moim małżeństwie.....