Moja Przyszłości

Moja Przyszłości! Panno nieodgadniona!

Która śpiesznym krokiem nadchodzisz,

Co masz dla mnie w swym zanadrzu?

Jakim jutrem przebiegle zaskoczysz?

Moja Przyszłości! Panno nieznajoma!

W jakim kolorze mam ciebie wyglądać,

Czy będziesz w welonie bieli tytanowej,

By siłę i wytrzymałość ofiarować?

Czy też przyodziana woalką i kirem

Zadusisz smutkiem me tchnienie,

Abym na powrót stała się pyłem?

Moja Przyszłości! Panno nieprzewidziana!

Czy mogę na nasze spotkanie pancerz założyć,

By ukryć za nim duszącą tremę

I obawę, czym możesz mi jeszcze dołożyć?

A może wystarczy cienka otulina,

Bo okaże się Moja Przyszłości,

Że całkiem równa z ciebie dziewczyna!

Ludwika 

                                                                                                                                                 Napisany 24 stycznia 2005 r