19 GRUDNIA mój najszczęśliwszy dzień!

Z  opowieści  Sowiej  Mamy

Kiedy czternaście lat temu

pisklę swe rodziłam

w szczęście jakie mnie spotkało

do końca nie wierzyłam.

Patrzyłam na nie i patrzyłam,

w zachwycie imię Lidia, Lidusia

jak mantrę wciąż mówiłam.

Na święta najpiękniejszy prezent

swym wykluciem mi sprawiła,

chociaż innych wcześniejszym

przybyciem mocno zadziwiła.

Rączki w piąstki buńczucznie

wszystkim dookoła pokazywała.

Jak to? Pierwsza gwiazdka

bez niej obyć, by się miała?

To też ciotek, wujaszków, dziadków,

babć i babć ciotecznych się nazjeżdżało

jak za gwiazdą betlejemską

w jej kierunku z prezentami podążało.

Lidusia każdego słodką minką

niemowlęcym zapachem zauroczała

cała rodzinka nad jej kołyską

achami i ochami się zachwycała.

Tak moja dziecina kochana, wspaniała

pomaleńku sobie rosła, rosła

aż na przepiękną ptaszynę wyrosła.

Są jednak tacy, co się dziwią (ich sprawa)

że ma tak inne od moich piórka,

czy aby na pewno się z nią rozumiem,

czy aby na pewno to moja rodzona córka.

Powiem tylko tak na opowieści mej zakończenie

by Lidusia pamiętała, że ci „tacy” w życiu

nieistotne, wręcz nijakie mają znaczenie.

Gdyż Ja jako matka od zawsze wiedziałam 

że ma dziecina innym piórkami będzie się przystrajała!

Własną drogą ku swoim Marzeniom będzie podążała!

Ja zaś otaczać miłością, wspierać, zawsze przy niej być mam,

  ale to przecież dobrze znany temat każdej z kochających mam.

Mojej Kochanej Papużce Lidusi

mama Sowa

                                                                                                                        Napisany 19.12.14r