Myśl

Myśl

Myśl zamarła słowem

Niewypowiedzianym na ustach

Jakby bała się rzucić w przestrzeń

By między mym zmysłem mowy

A twym słuchu nie ustać

Jakby niewysłowieniem

Zagłuszała krzykliwe obawy

Silnie w litery zaplątane

A Myśl … Zamarła słowem

Niewypowiedzianym na ustach

Bo zbytnią szczerością oblana

Nie chciała odbić - własnym echem

Ludwikaxv

Napisany  24 stycznia 2005 r.

P.S.

Mogę się trochę pochwalić???  Trochę mogę, prawda???

Wiersz ten został uznany Wierszem Miesiąca na stronie Stowarzyszenia Żywych Poetów w marcu 2007.

Przyznaję, że mam do niego sentyment.... 

Myślę, że każdy, kto pisze bardziej lub mniej obdarza emocjami swoje utwory 

i jedne lubi bardziej drugie mniej. Zapewne nasuwają się tu pytania niepiszących: "- Dlaczego? - Niemożliwe? - Jak to tak?"
Ano tak :) Niektóre wypiski są uwolnieniem, same się z człowieka wypisują uwalniając go od bólu, ciężaru, przyduszenia... A ten przytłaczający ciężar zostaje już w słowach i ugniata jedynie papier. Ale są też takie, które jakże by inaczej również same się wypisują, jednak one są zaskoczeniem, światełkiem, powiewem, nadzieją, wiarą.... To się tyczy dokładnie tegóż Wypisku.