Przeciwstawne

Słodko - gorzko...
Radośnie - smutno...
Miłośnie - ozięble...

Pytam: - Czemu tyle w mym życiu antonimów?
I co słyszę: - Przeciwstawne lubią się wstawić, tam gdzie ich nie lubią.

    A przecież życie na nieustannej huśtawce, przyczynia się do zawrotu głowy, by nie wspomnieć o.... nie nie wspomnę, bo wiecie o co mi chodzi, prawda? I znów przeciwstawne słowo, że nie wiecie. 

O rany nie chciałam tego nazywać po imieniu, ale okej wiadomo, że jak za długo się huśtacie to od tego robi się najpierw dobrze, a potem, co? Już wiecie prawda, to sami sobie dopiszcie ten niedobry antonim, bo ja ich mam szczerze dość - tych złych oczywiście. 

Tak pamiętam z nauk filozoficznych, iż  w życiu jest tak, że jak jest dobrze, to musi być też... tak zwana równowaga. 

Jednak po podsumowaniu swego czasu życiowego i losu, czym mnie obdarzył, dochodzę do wniosku, że trafiałam nieustannie na buble made in China. 

Czyli wiecie o czym mówię (znaczy piszę) na początku takie pięknie,
ba nawet zachwycające,  a z czasem zanikają kolory i wyłazi toksyczna szarość, w której usiłujemy odnaleźć to, co nas urzekło i ciągła nadzieja, że odnajdziemy, co szukamy - nawet w tym, co dawno powinniśmy
z utylizować. 

A dlaczego? Proste, bo Ja i Wy przynależymy do narodu o wieloletnich przyzwyczajeniach, a nie jednorazowych, o długoterminowych uzależnieniach, a nie 5-minutowych, i dlatego doszukujemy się wartości tam, gdzie jej najzwyczajniej nie ma i nie było.

Przez te nasze wpojenia rodzinne nie zauważamy, że świat się zmienił, pobiegł do przodu, aż zżółkł tak jakoś nieładnie (przez ten bieg?), zmienił spojrzenie na jakieś takie krzywe i wszystko jest takie jakieś.  

Oby tylko nie zieleniał - chyba nie ma takiej rasy?...
Kurczę podobno tacy są kosmici.