Bo Sowa to Ja....

          Którejś niedzieli przeglądałam archiwum zdjęć... i natknęłam się na fotkę z 2010 roku mojej zabawy w programie do obróbki. Spojrzałam raz i drugi, po czym pomyślałam, że koniecznie, ale to koniecznie powinnam (czytaj baaaardzo chciałam) dopisać do tego zdjęcia swoje przemyślenia, które  nazywam Wypiskami...

Dla wszystkich zaciekawionych, 

co cichaczem skrobię na kartkach w pracy :

W nocy podczas pełni księżyca

przemieniam się w sowę,

co na swoich ramionach skrzydlastych

bezszelestnie przenosi się

do brzozowego domku nad zatoką.

By przez okno przyglądać się Tobie śpiącemu -

zatopionego w poduchach miękkości,

obejmującego ramieniem kołdrę

tak delikatnie jak swą ukochaną kobietę.

By patrzeć jak Twoje usta zmysłowe drgają,

kiedy przez sen się lekko uśmiechasz.

Czasem, gdy zmieniasz bok ułożenia,

patrzysz zaspaniem w okno

jakbyś mnie intuicyjnie wyczuwał.

Odwracam wówczas tęsknotą lśniące oczy,

by nie zdradzić swego istnienia.

A gdy świt nadchodzi zbyt szybko

zabieram ze sobą obrazek

Ciebie snem ukołysanego,

głęboko pod puchem piór,

w sercu mym schowanego.

By do kolejnej przemiany

był moim tlenem, pożywieniem,

ukoił rozdygotaną duszę

dawał siłę i nadzieję.

                                             Ludwika

Napisany 10 lipca 2012 r.
Wypisek z serii: "Moje Zasowienie"