Błądzenie po lesie

Błądzę po lesie,

By zagubić smutne myśli.

Tak jak jesienne drzewa

Pozbywają się swych liści.

Bo one, gdy zieleń

W wielobarwie zatracą,

Zrzucają ją z wiatrem

Na swą nagość nie baczą.

Tak i ja chcę z wiatrem

Strząsnąć swe roztrzęsienie,

Pozbyć melancholii,

Która skąd się wzięła nie wiem.

Zatem błądzę po lesie

Szukam wiatru także zabłąkanego,

Co zrzuci ze mnie smutek,

Bądź rozbierze mnie z niego

Ludwika

Napisany 19 października 2008 r.

Wypisek z serii: "Wypisywanie z siebie"

P.S.

Kolejny wypisek zostawiający ślad  na kartce jak było mi źle...

Jak dobrze, że już nie jest!!!
 Teraz po lesie chodzę z uśmiechem,
wdycham pełną piersią zapach leśnego runa...

I wierzę w spełnienie Marzeń

i objawiające się Cuda.

Uwierzcie i Wy Wszyscy zabłąkani i błądzący
spełniają się Marzenia!!!
Wasze też się spełnią
trzeba być cierpliwym 
i wierzyć w Dobrą Przyszłość!!!

Wierzyć w Dobrą Przyszłość!
Wierzyć w Dobrą Przyszłość!
Wierzyć w Dobrą Przyszłość!