Przypowieść Czerwcowa

            

           Pora na zakończenie miesiąca jakże Wspaniałą Przypowieścią o Spełnianiu Marzeń, życząc Wam byście należeli do grona Śmiałków, a przede wszystkim Odwagi w przekraczaniu progów!!!

Sklep z marzeniami

Na peryferiach Wszechświata znajduje się mały sklepik.

Szyldu dawno już nie ma, został zdmuchnięty przez kosmiczny huragan. Nowego szyldu właściciel sklepu nie powiesił, ponieważ wszyscy okoliczni mieszkańcy wiedzą przecież, że sklep sprzedaje marzenia.

Na drzwiach sklepu wisi tabliczka:

„Jeśli Twoje życzenie nie zostało spełnione, to znaczy, że jeszcze nie zapłaciłeś”.

Asortyment jest bardzo bogaty – można tu kupić praktycznie wszystko. Jacht, dom, małżeństwo, posadę prezesa korporacji, pieniądze, dzieci, dobrą pracę, duży biust, medal olimpijski, samochody, drużyny piłkarskie, władzę, sukces i wiele innych dóbr.

W sprzedaży nie ma jedynie Życia i Śmierci – ich dystrybucją zajmuje się Centrala znajdująca się w innej Galaktyce.

Każdy klient, który wchodzi do sklepu (bo są też tacy, którzy ani razu nie weszli i do tej pory siedzą na tyłku i zajmują się chceniem) w pierwszej kolejności pyta o cenę swojego marzenia. 

 A ceny są różne...

Wymarzona praca na przykład, kosztuje rezygnację ze stabilności i przewidywalności, gotowość do samodzielnego planowania  i organizowania własnego życia, wiarę we własne siły oraz pozwolenia sobie na taką pracę, jaką kochasz, a nie taką, jaka się nawinie.

Władza ma nieco wyższą cenę: trzeba zrezygnować z pewnych swoich przekonań, nauczyć się znajdować do wszystkiego racjonalne wytłumaczenie, umieć odmawiać, znać swoją wartość (a powinna ona być wysoka), pozwalać sobie na mówienie „ja”, wyrażać własną opinię, niezależnie od akceptacji czy dezaprobaty otoczenia.

Niektóre ceny wydają się dość dziwne: małżeństwo można otrzymać w zasadzie za bezcen, natomiast szczęśliwe życie kosztuje bardzo drogo – wymaga osobistej odpowiedzialności za własne szczęście, umiejętności cieszenia się życiem, znajomości swoich celów, rezygnacji z dążenia by wszystkim dogodzić, doceniania wszystkiego co się ma, pozwolenia sobie na bycie szczęśliwym, świadomości własnych zalet, rezygnacji z bonusu „ofiary”, ryzyka utraty niektórych znajomych…

Nie każdy klient, który wchodzi do sklepu, jest gotów, aby od razu kupić marzenie. Niektórzy, gdy widzą cenę, natychmiast wychodzą. Inni stoją w zadumie, licząc swoje zasoby i zastanawiając się, skąd wziąć więcej środków. Czasem ktoś skarży się, że ceny są za wysokie i prosi właściciela o rabat albo pyta, kiedy będzie wyprzedaż.

Są też tacy, którzy wyciągają z kieszeni wszystkie swoje oszczędności i odbierają marzenie, zapakowane w piękny szeleszczący papier. Są zawsze odprowadzani wzrokiem przez zazdrosnych klientów, którzy szepczą złośliwie, że właściciel sklepu to na pewno ktoś z rodziny i marzenie dostali pod ladą, po znajomości.

Właściciela sklepu dawno już proszono, aby obniżył ceny, co zwiększyłoby liczbę klientów. Ale takie postulaty za każdym razem spotykały się z odmową, bowiem właściciel uważa, że to obniży jakość marzeń.

Kiedy pytano go, czy nie obawia się bankructwa, mówił, że nigdy nie zabraknie śmiałków, gotowych ryzykować i zmieniać swoje życie, rezygnując z nawyków i bezpiecznej przewidywalności, zdolnych do wiary w swoje marzenia, mających dość sił i środków, by zapłacić za ich realizację…”

                                                                                autor nieznany

P.S.

Ja dziś śmiało mogę powiedzieć o sobie, że jestem jednym z nich i jest mi z tym dobrze :)

                                                          

29 Czerwca urodził się..

Antoine de Saint-Exupery

(1900-1944)

francuski pisarz, poeta, pilot

Zodiakalny Rak; Numerologiczna 9

Antoine od wczesnych lat ujawnił swoje pasje do literatury i pilotażu, a także uzdolnień technicznych. Pisywał wierszyki, a w wieku 10 lat skonstruował swój "rowerolot" - dopinając do roweru prześcieradła jako skrzydła.

Zostaje pionierskim pilotem, wdraża swoje wynalazki w życie, które do dnia dzisiejszego mają zastosowanie w lotnictwie. Natomiast doświadczenia  z lotnictwem zaczyna spisywać i tak powstaje jego pierwsze opowiadanie 'Lotnik', potem kolejne "Poczta na południe", "Nocny lot', "Ziemia, planeta ludzi".

Ale tak na prawdę  "Małym Księciem" napisanym dla przyjaciela Leona Werth'a, oczarował  cały świat i to on przyniosła mu sławę. Jednak sam Exupery nigdy sławy tej nie doznał, gdyż zginął zestrzelony podczas II wojny światowej przez niemiecki myśliwiec w 1944 roku. Resztki jego samolotu odnaleziono dopiero w 2000 roku (zidentyfikowano w 2004), dzięki rybakowi, który dwa lata wcześniej wyłowił bransoletkę pisarza w okolicach Marsylii.

Książkę tą nie da się przeczytać tylko jeden raz, koniecznie, ale to koniecznie, żeby odebrać jej pełne przesłanie należy to zrobić co najmniej 3 razy:  raz jako dziecko, raz jako młodzież i obowiązkowo jako dorosły. 

Myśli z książki 'Ziemia, planeta ludzi' 1939:

„Kochać to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem,
ale patrzeć razem w tym samym kierunku”

*****

„Mierząc się z przeszkodą człowiek poznaje siebie”

*****

„Albowiem nic i nigdy nie zastąpi straconego towarzysza. 
Nie można sobie stworzyć starych przyjaźni. 
Nie ma ceny skarb tylu wspomnień, 
tylu trudnych godzin przeżytych razem, 
tylu waśni, pojednań, porywów serca. 
Takie przyjaźnie nie są do odtworzenia.”

*****

„Doskonałość osiąga się nie wtedy,
kiedy nie można już nic dodać, 
ale kiedy nie można nic odjąć.”

*****

„Znużenie czekaniem oswaja z byle jakim szczęściem”

*****

„Znieść można wszystko.
Naprawdę nie ma rzeczy nie do zniesienia”

*****

„Wodo, nie masz ani smaku, ani koloru, ani zapachu, 
nie można cię opisać, pije się ciebie, nie znając ciebie. 
Nie jesteś niezbędna do życia: jesteś samym życiem”

Myśli z książki 'Mały książę' 1947:

„Idąc prosto przed siebie nie można zajść za daleko”

*****

„To bardzo przykre zapomnieć przyjaciela. 
A przecież nie każdy ma przyjaciela”

*****

„Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego”

*****

„Wśród ludzi jest się także samotnym”

*****

„Dobrze widzi się tylko sercem. 
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”

*****

„Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej”

*****

„Oczy są ślepy. Szukać należy sercem”

*****

„Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez”

*****

"Kwiaty mają w sobie tyle sprzeczności"

*****

„Gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca”

*****

„Gwiazdy świecą po to aby każdy mógł znaleźć swoją”

*****

"Mowa jest źródłem nieporozumień"

*****

„Gwiazdy zawsze pobudzają mnie do uśmiechu”

Cytat: 

"To, co mnie wzrusza najmocniej w tym małym śpiącym królewiczu, to jego wierność dla kwiatu, to obraz róży, która świeci w nim jak płomień lampy nawet podczas snu".

Do zasłuchania:

Kasia Sobczyk - http://www.youtube.com/watch?v=lN8hHquERTg

Pozdrawiam Wszystkich od Dawna Zaczytanych w "Małym Księciu"

Dzień Ojca...

Wczoraj był Dzień Ojca, miałam ten dzień

 jedynie przemilczeć nad grobem mego ukochanego Taty, 

ale niestety nie mogłam spędzić go tak jak chciałam w wyciszeniu, 

bo moje dziecko też nie mogło spędzić go tak jak zamierzało!

Z tą różnicą, że jej ojciec, żyje i ma się dobrze, a o jedynym dziecku nie chce pamiętać i tyle!!! Nie przyjeżdża do niej choć mieszka w tym samym mieście, chociaż ma nie jedno auto i ma do niej 15 minut drogi!!! Ba doszło i do tego, że nawet nie odbiera już telefonów od swego dziecka, nie oddzwania też !!! A to, że dziecko musi coś jeść i ma swoje potrzeby, że rośnie i wyrasta z ubrań są to nieistotne dla niego rzeczy!!!

Nigdy dla niej nie miał czasu zawsze był cholernie zapracowany, zagoniony. Czemu więc ona oczekuje, by znalazł teraz, kiedy ma swoje inne życie 

i jest wolny jak to sam nazwał?? Ponieważ nieustannie wierzy, że on się zmieni, że kiedyś przyjedzie i będzie dobrze, i będzie szczęśliwa.... 

Cóż... Ja też wierzyłam, przez 20 lat tak jak ona, że się zmieni, że będę szczęśliwa. Dziś niestety wiem, że zamiast lepiej było jedynie gorzej, a ja się tylko łudziłam. 

Przykro mi, że na to miano nie zasłużył, ale przecież trzeba być tym kimś wyjątkowym, bez udawania, kłamstw i czczych obietnic! Niestety on nigdy wyjątkowy nie był...  to i już nie będzie!!!

Z mojej strony mogę tylko przeprosić swoje dziecko, że się pomyliłam, że się dałam oszukać i że na ojca wybrałam jej takiego patafiana!!!

Urodzinowo dla Zodiakalnych Raków

Słońce w Znak Raka wkroczyło 

21 czerwca o godz. 7:05

Byście zawsze Słońce mieli w sobie i nigdy go nie zatracili

oraz

Słońca, które opromienia życie i daje energię każdego dnia!!!

Dla tych, co są jeszcze w poszukiwaniu Słońca, 

życzę, abyście odnaleźli ślad dobrych, ciepłych promieni w sobie,

by nimi móc obdarzać bliskich, bliższych i tych dalszych też,

 a dzięki temu mogli odczuwać smak Prawdziwego Szczęścia.  

Życzę Wszystkim Rakom zaczytującym i odwiedzającym mój blog,
 a w szczególności Niesamowitym Kobietom - Majce & Magdzie

  - Wy Kochane macie je w sobie i wspaniale jest odczuwać ciepło, 
którym obdarzacie również i mnie! Dziękuję!!!

Ach Akacje...

Tak wspomnieniowo piszę ten post, bo niestety, ech niestety już przekwitły.

Ale one tak wonią swą upajały, ku marzeniom skłaniały. 

To pomarzyć mogę, że jeszcze kwitną....

Ach jak pięknie pachną... 

Tak przejść się aleją Akacji 

i pozwolić się uwieść zapachowi 

o niebywałej nutce słodyczy... 

Ech... Tak, tak wiem zaraz znajdą się tacy, żeby powiedzieć, iż to drzewo nazywa się inaczej - Grochodrzewem, Robinią a nie Akacją, bo jakieś okropne kolczaste drzewo z Afryki ma taką nazwę. Nota bene ulubiony przysmak Żyraf  - pozdrawiam przy okazji znajomą mi Żyrafę :)) - Ale przecież Robinia to tylko część nazwy, a całość brzmi: Robinia akacjowa, to czemu mówicie, że to niepoprawna nazwa? 

Przepraszam, moja dusza romantyczna bardziej wierzy Poetom, którzy od wieków nazywali ją Akacją.

Proszę oto przykłady fragmentów wierszy:

"Białe akacje tchną wonią opiłą 

Pod nocą srebrno-modrą, 
Jak gdyby innych kwiatów nie było
I wcale być nie mogło.(...) "
Julian Tuwim

"Tu nie pomoże nic...

a cóż ja znaczę!

ten sam sen, ten sam błysk,

srebrne akacje;"

Konstanty Ildefons Gałczyński

"Akacja sypała kwiatem, gdy wiosna rządziła światem.

Teraz listkami sypie na lasu dywan zielony." 

Józef Czechowicz

„Z gęstwy białych akacji,

jakby z dusznej stacji,

wagony otumanień

w różne jadą strony.”

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

I niechaj już tak zostanie - i nikt mi nie tłumaczmy, że to nie to, tylko tamto drzewo. Bo jakże urok przez to traci spacer  Akacjową aleją.

A tak idziemy z wolna

 poddając się zmysłom węchu... wzroku...

No i masz... Kolejną rzeczą, którą mi zakłóca spacer urokliwą aleją są nastolatki zrywające listki, które przy pomocy wyliczanki chcą się dowiedzieć, czy chłopcy je kochają!

Dziewczyny proszę nie niszczcie tych pięknych delikatnych listków!! 

Proszę!!!

Przecież inaczej dowiadujemy się, że jesteśmy kochane 

- to się czuje przede wszystkim całą sobą, widzi w oczach kiedy na Ciebie patrzy, odczuwa jak Cię traktuje, jak się do Ciebie zwraca - to jest czytelne bez niszczenia drzew!!!

Poniżej zostawiam dla Was swój wypisek,

a  ja wracam na  aleję  Akacji, 

by dokończyć swój aromaterapeutyczny spacer...

„Kocha…lubi…szanuje…nie chce…nie dba…żartuje…”

Obrywasz listki pięknej akacji,

aby od wróżby ludowej dowiedzieć się racji

- Od maleńkich listeczków zielonych

twych pytań w ogóle nieświadomych.

„Kocha…lubi…szanuje…nie chce…nie dba…żartuje…”

Nie dość, że obrywasz listki z drzewa urodziwego,

rozrywasz je na cząstki, rzucasz na ziemię do tego!

To jeszcze wymagasz tylko pozytywnej odpowiedzi!

Czy myślisz, że w nich duszek miłości siedzi?

„Kocha…lubi…szanuje…nie chce…nie dba…żartuje…”

Tak zaabsorbowana końcem miłosnej wyliczanki,

nie dostrzegasz jak opadają z akacji kwiatki

- To jej łzy o zapachu słodko-mdlącym spadają,

obok listeczków porozrzucanych z żalu konają.

„Kocha…lubi…szanuje…nie chce…nie dba…żartuje…”

Przestań już obrywać te listki naiwna dziewczyno!

Zobacz jak z akacji łzy białym strumieniem płyną,

a jeśli chcesz upewnić się czy twój chłopiec cię miłuje,

wsłuchaj się w głos serca, a dowiesz się, co czuje!

                                                         Ludwika

Napisany 8 maja 2005 r.

Zasowienie - Bądź cierpliwy...

(*,*) x 7

Bądź cierpliwa, bądź cierpliwa, ciągle mi to w uszach dzwoni. Sama nie przypuszczałam ile pokładów cierpliwości mam w sobie -  do ludzi, do losu, do świata, do czasów, po prostu do życia... Nieraz już myślałam, że jadę na rezerwie, a wystarczyło tylko przespać spokojnie noc, zobaczyć przepiękny uśmiech dziecka, czasem porozmawiać z Prawdziwym Przyjacielem, a czasem wystarczył słoneczny dzień i trele ptaków, by znów odczuć siłę cierpliwości.

Jestem cierpliwa, ba powiedziałabym, że nawet zbyt cierpliwa dla co niektórych, a przy okazji dla siebie też! Bo przecież dając szansę tym, co niektórym, aby zmienili swoje postępowanie, przemyśleli swoje słowa, kroki, dozowałam im swoją cierpliwość. I okazało się po nazbyt długim czasie - dla mnie, dla nich - że te osoby wyczyściły mnie do ostatniej kropli cierpliwości, że już dalej nic nie ma, znaczy jest, ale tylko czarne dno (nie nazywając tego bardziej dosadnie). 

Wówczas  też dostrzegłam jacy ci, co niektórzy są zaskoczeni, poirytowani i wcale, ale to wcale nie są cierpliwi! Przecież  nie mogłam się tak zmienić, to niemożliwe, bym miała swoje inne zdanie, bym śmiała się im buntować, zapewne zostałam zmanipulowana.

Informacja dla co niektórych - Otóż nie! Nie jestem zmanipulowana jak to nazywacie! To Wy i tylko Wy  doprowadziliście do tego stanu, że wyzbyłam się cierpliwości! Cierpliwości do Was!!!

Wracając do myśli, od której zaczęłam, czyż ona  nie powinna brzmieć następująco:

"Wszystko się ułoży, zobaczysz, 

jeśli tylko nie będziesz zanadto cierpliwy".

Ludwika

Dzień Przyjaciela

Przyjaciel 

Pospolity przyjaciel nigdy nie widział Twojego płaczu.

Prawdziwy Przyjaciel ma ramiona przemokłe Twoimi łzami.

Pospolity przyjaciel nie zna imion Twoich Rodziców.

Prawdziwy Przyjaciel ma ich numery telefonów notesie. 

Pospolity przyjaciel przynosi butelkę wina na prywatkę.

Prawdziwy Przyjaciel przychodzi wcześniej i pomaga gotować 

i zostaje dłużej, aby sprzątać.

Pospolity przyjaciel będzie zły, jak go obudzisz Twoim telefonem.

Prawdziwy Przyjaciel zapyta dlaczego to zajęło Ci tak długo.

Pospolity przyjaciel próbuje rozmawiać z Tobą o Twoich problemach.

Prawdziwy Przyjaciel pomaga Ci je rozwiązać.

Pospolity przyjaciel, gdy Cię odwiedza, zachowuje się jak Gość.

Prawdziwy Przyjaciel otwiera sam lodówkę i czuje się 

jak u siebie w domu.

Pospolity przyjaciel myśli, ze przyjaźń skończona, jak jest jakiś problem.

Prawdziwy Przyjaciel wie, ze "prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie".

Pospolity przyjaciel oczekuje, że zawsze będziesz przy nim, jak ma kłopoty.

Prawdziwy Przyjaciel zawsze stara się być przy innej osobie, która ma kłopoty.

                                                                                    autor nieznany

W swoim życiu też poznałam pospolitych przyjaciół ale najważniejsze, że miałam to Szczęście i spotkałam na swojej drodze Prawdziwych Przyjaciół. 

Dziękuję Wam, że "Kładliście odrobinę miodu na chleb z masłem mojej codzienności", że "Jesteście jak melodia, która nadaje ton mojemu życiu" i że "Mogę przed Wami głośno myśleć".

W tym Pięknym Dniu pragnę podziękować z całego serca                Moim  Prawdziwym  Przyjaciołom: 

Niezastąpionemu  Słodkiemu Jeżykowi,  który jak nikt ze mną płakał i śmiał się, który wniósł w moje życie słodycz niezapomnianych chwil z młodzieńczych lat, który dzielił się ostatnim kawałkiem chleba i przepięknie wyszywa Sowy.

Niesamowitemu Kotu Syjamskiemu, który nieraz uratował mnie w trudnych sytuacja życia, i pomimo długiej przerwy 
w naszych kontaktach potrafił rzucić wszystko, 
by  ponownie mnie  ratować z opresji. 

Niebywałemu Kochanemu Smokowi,
który potrafił pozbierać mnie z rozsypanych kawałków, przywrócić wiarę w lepsze jutro, a przede wszystkim poczuć jak smakuje prawdziwa miłość.



Wspaniałej Mądrej Wiewiórce, która naszymi niekończącymi się rozmowami i zdrowym spojrzeniem na życie potrafiła ozdrowić moje ciało i ducha, która co roku specjalnie dla mnie wypieka smaczniutkie ciasteczka sowie.

Niepowtarzalnej Amarantowej Panterze, która potrafiła walczyć o mnie bardziej niż lwica, przy tym otworzyć oczy i serca zaślepionym, która swoją zaradnością życiową potrafiła podnieść mnie do pionu 
i nakarmić do syta.

Genialnemu Kotu Czarnemu, który swoją magią i aurą słoneczną potrafi rozjaśnić najbardziej zachmurzone moje niebo, przy którym nie da się nie uśmiechnąć i już na samą myśl o nim uśmiech pojawia się na mojej twarzy, który w naszych maratonach rozmów umie wybiec na niebagatelne tematy i oświetlić nimi drogę .

Cudownemu Skorpionikowi, który potrafi zrozumieć najbardziej niezrozumiałe rzeczy, który ma wielkie wyczucie  pojawiania się w momencie niezmiernie  mi potrzebnym, który umie wczuć się w moją sytuację 
i udzielić trafnej rady, jakbym sama sobie ją udzielała.

                                                                       

                                                    
                                Dziękuję Wam

                                            

                       Ja Sowa